یکی آمد که دنیایش شروعی تازه در من بود

پر از احساس موسیقی، شبیه لحن سوسن بود

ردیف  آرزوهایش  کمی  تا  قسمتی  ابری

نگاه ساده اش اما،همیشه صاف و روشن بود

حریم پاک مریم را به کرکس ها نمی بخشید

برایش ناز سنجاقک، همیشه سهم لادن بود

به زخم گل نمی خندید،مهتابی تر از شب بود

همیشه بود، و می آمد ولی از جنس رفتن بود

شبی در شعر من گم شد،کسی که با غزل آمد

همان عزیزی که دنیایش شروعی تازه درمن بود

شبی در  عالم مستی نشستم گریه ها  کردم

برای این دل  خسته  شبی تا  صبح  دعا کردم

دعا   کردم  که  مهر ش  برود  از  دل  ولی

آهسته   می گفتم،  خدایا   اشتباه   کردم